7 “Ik heb wel eens gedacht: hoe lang gaan we dit nog volhouden? Terugkijkend hebben we tien jaar lang vrijwel altijd klaargestaan voor mijn schoonmoeder”, vertelt Pauline Terwijn (51), de nieuwe bestuursvoorzitter van Pantein. Ze heeft allerlei ideeën over hoe mensen als haar schoonmoeder in hun eigen omgeving het leven kunnen blijven omarmen. Bestuursvoorzitter Pantein Pauline Terwijn Kracht in het leven Terwijn begon ooit als verpleegkundige en werkt inmiddels al meer dan 25 jaar als leidinggevende in de zorg waarvan zeven jaar als bestuurder. Het is haar ambitie om met Pantein meer aandacht te hebben voor gezondheid, in plaats van ziekte en zorg. “Natuurlijk is zorg op een gegeven moment noodzakelijk en dan moet er ook goede zorg zijn. Maar ik vind het belangrijk om te kijken wat je voor die tijd kunt doen. Hoe zorg je dat iemand zo lang mogelijk gezond blijft en de kracht in zijn of haar leven houdt?” Geen zorg, wel hulp Een sterk netwerk, initiatieven in de buurt die mensen daar bij helpen in hun eigen omgeving, zijn volgens haar van groot belang. ”Ik zou graag willen dat elke buurtsuper verse maaltijden maakt voor mensen die zelf niet meer kunnen of willen koken, om maar een voorbeeld te noemen.” Als nieuwe bestuurder bij Pantein wil zij de komende tijd horen waar mensen behoefte aan hebben en bekijken op welke manier daar ondersteuning bij nodig is. “Als zorgorganisatie kunnen we ook wat betekenen juist als mensen nog geen zorg nodig hebben, door bewoners, vrijwilligers en zorgcoöperaties op de juiste manier te helpen bij hun ideeën over vitaal worden en blijven. Daarnaast wil Pantein nog meer gaan bijdragen aan goede zorg in het netwerk met huisartsen en gemeenten.” Alles was geregeld Hoewel ze ooit een paar jaar in Uden woonde, woont ze nu met haar man en twee kinderen allang in het Gooi. Op een kwartiertje rijden van haar schoonmoeder. “Zij kreeg thuiszorg, maar we deden daarnaast veel voor haar. Ze was chronisch ziek en zat in een rolstoel, maar ze zag bepaald geen beren op de weg. We hebben haar verschillende keren uit het grind moeten redden als ze weer eens ergens was vastgelopen met haar rolstoel”, lacht Terwijn. “Ze woonde in een groot huis met een enorme tuin waar ze graag wilde blijven wonen. Ze kreeg wel thuiszorg, maar er was meer nodig om zelfstandig te blijven wonen. Aangezien ik veel aan het werk ben, kwam er veel op mijn man neer. Keukenkastjes uitmesten, de tuin snoeien of voor haar koken. Voor haar was het zo prima te doen om thuis te blijven wonen, tot het moment dat de zorgvraag te groot was en ze naar het verpleeghuis in de buurt ging. Niet iedereen lukt het om het op deze manier te regelen. En ook voor ons was het best zwaar. Het had ons enorm geholpen als er bij ons in de omgeving een organisatie als Pantein Extra was geweest. Het kostte veel tijd om zelf dienstverleners te vinden en daarnaast wisten we ook niet of iemand wel betrouwbaar was. En dus deden we het meestal toch weer zelf. Het is mooi om te zien dat het hier in de regio al goed is geregeld. En ik zie nog meer kansen om het aanbod voor de bewoners in de regio uit te breiden.”
PanteinExtra3.indd
To see the actual publication please follow the link above