13
Zijn ogen twinkelen als hij vertelt over zijn jaren als ‘plaatjesdraaier’ en als verhalenverteller bij theatergroep
Stoffel. Twan Peters (93) uit Molenhoek is dan niet meer de jongste, hij blijft ‘een man met een
De meeste tijd brengt hij tegenwoordig door in zijn stoel voor
het raam. Het wijdse uitzicht is dan ook prachtig. Toch denkt
meneer Peters weleens met weemoed terug aan zijn ‘actieve’
jaren. ‘Ik heb met het ouder worden best wat in moeten leveren.
Dat is soms jammer, maar ik denk liever aan wat ik nog wel
kan doen en betekenen.’
Plaatjes draaien De grote hobby van meneer Peters was altijd
muziek draaien. ‘Bij de fabriek waar ik werkte of bij een feestje
nam ik regelmatig grammofoonplaatjes en een versterker
mee.’ Toen hij met pensioen ging, inmiddels alweer ruim 25
jaar geleden, besloot hij de stoute schoenen aan te trekken en
meer werk te maken van zijn hobby. ‘Ik werd dj bij het lokale radiostation.’
Hij draaide niet alleen muziek, maar als dj vertelde
hij ook verhalen aan zijn luisteraars. Dat vond hij zo leuk, dat hij
besloot met een theatergroep verhalen te gaan vertellen over
vroeger. ‘Voor een publiek op het podium staan, dat is zo mooi
om te doen…’
Inmiddels is hij met deze activiteiten gestopt. ‘Het ging niet
meer. Ik werd echt te oud. Maar ik geef het niet allemaal op,
hoor. Voor de ouderenbond, waar ik ooit voorzitter van was,
hou ik dit jaar de kersttoespraak. Ik wil onder de mensen komen
en actief blijven. Blijven nadenken. Als je fit van geest
bent, is dat ook goed voor je lijf.’
Piratenfestijn Meneer Peters voelt zich gezegend met de mensen
om hem heen. Zijn dochter woont om de hoek en kookt
elke dag voor hem, zijn kleindochter woont bij hem in huis, ‘Vorig
jaar sleepte zij me mee naar het Piratenfestijn. We mochten
helemaal vooraan zitten. En daar zat ik dan tussen 10.000 jongeren.
Wat een mooie ervaring was dat!’
Ook thuis draait hij nog muziek. Hij kan niet zonder, omdat het
zulke mooie herinneringen oproept. ‘Voordat ik ga slapen, luister
ik nog een uurtje naar muziek. Als ik naar bed ga, roep ik
naar mijn kleindochter dat ik ga slapen. Als ze me niet heeft
gehoord, komt ze altijd nog even kijken.’ Hij lacht: ‘Laatst was ik
met mijn koptelefoon op in mijn stoel in slaap gevallen.’
Heeft u een mooi verhaal voor deze rubriek? Mail ons via
extra@pantein.nl
Extrapersoonlijk
drive’.
Grote liefde voor de schijnwerpers blijft